Zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy o rachunkowości, jednostki objęte jej przepisami zobowiązane są do rzetelnego przestawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego, m.in. poprzez wykazanie swoich kompletnych zobowiązań. Do zobowiązań tych zaliczają się również rezerwy na świadczenia pracownicze, m.in. rezerwy na odprawy pośmiertne, pomimo faktu, iż termin ich wymagalności i kwoty są niepewne. Uzasadnia to ujęcie w księgach rachunkowych rezerw na przyszłe świadczenia pracownicze.
Podczas ujmowania, ujawniania, prezentacji oraz ujawniania w sprawozdaniach finansowych rezerw na świadczenia pracownicze, jednostki mogą korzystać ze wskazówek zawartych w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe”. W praktyce rezerwy na świadczenia pracownicze tworzone są najczęściej na odprawy emerytalne, odprawy rentowe, pośmiertne, nagrody jubileuszowe i niewykorzystane urlopy.
Wskazane jest, aby rezerwa na świadczenia emerytalne, rentowe, pośmiertne czy nagrody jubileuszowe została utworzona przez jednostkę wtedy, gdy jest ona zobowiązana do wykonania tych świadczeń, co wynika bezpośrednio z przepisów prawa, umów o pracę, regulaminu wynagradzania lub zakładowego układu zbiorowego pracy. Rezerwy na odprawy pośmiertne powinny zostać wyznaczone również wtedy, gdy kwoty tych świadczeń są istotne, a ich nieuwzględnienie w sprawozdaniu finansowym wpłynęłoby na zniekształcenie obrazu sytuacji finansowej i majątkowej jednostki.
Przy podejmowaniu decyzji o tworzeniu bądź nie rezerwy na świadczenia pracownicze, m.in. rezerwy na odprawy pośmiertne, należy mieć również na uwadze zasadę istotności. Zasada ta wskazuje na możliwość zastosowania uproszczeń w ramach przyjętej polityki rachunkowości, jeśli nie wpłynie to negatywnie na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji finansowej i majątkowej jednostki.
Często spotykane jest przeświadczenie, że wysokość rezerwy na odprawy pośmiertne jest nieistotna bilansowo. Jest to duży błąd. Rezerwy na odprawy pośmiertne, wyznaczane w oparciu o przepisy Kodeksu Pracy, są średnio około dwukrotnie wyższe niż rezerwa z tytułu odpraw emerytalnych oraz 15-krotnie wyższe niż rezerwy na odprawy rentowe. Rezerwy na odprawy pośmiertne są zatem zazwyczaj wyższe od rezerw na odprawy emerytalne i rentowe i powinny zostać wykazane w bilansie jako wartość istotna. Aby jednostka mogła przekonać się o nieistotności rezerwy na odprawy pośmiertne, powinny one zostać wyznaczone raz na 2-3 lata.
Obowiązek tworzenia rezerwy na odprawy pośmiertne nie powstaje w sytuacji, kiedy pracodawca na swój koszt ubezpieczy pracownika na wypadek śmierci. W tym przypadku odszkodowanie wypłacane przez instytucję ubezpieczeniową nie może być niższe niż wysokość ewentualnego świadczenia pośmiertnego wynikająca z przepisów Kodeksu Pracy.